Yargitay-1-Ceza-Dairesi-2014-2256-Esas-2014-3401-Karar-Sayili-Ilami

0

İştirak halinde kasten öldürmeye teşebbüs – iştirak halinde kasten yaralama – 6136 sayılı Kanuna Muhalefet – Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2014/2256 Esas 2014/3401 Karar Sayılı İlamı

Esas No: 2014/2256
Karar No: 2014/3401
Karar Tarihi: 04.06.014

İştirak halinde kasten öldürmeye teşebbüs – iştirak halinde kasten yaralama – 6136 sayılı Kanuna Muhalefet – Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2014/2256 Esas 2014/3401 Karar Sayılı İlamı

Karar, Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 2011 yılında verilen bir kararın temyiz edilmesi sonucunda 2014 yılında Ceza Dairesi tarafından incelenmiştir. Kararda, mağdur A.. G..\”ın davaya katılma talebinde bulunmadığı ve mağdur A.. K..‘nin şikayetinden vazgeçtiği belirtilmiştir. Bu nedenle, mağdur vekillerinin temyiz istemleri reddedilmiştir. Sanıklar Ahmet, Remzi, Ercan, Bülent ve Veysi\”nin mağdur Zülfikar\”ı kasten yaralama suçundan kurulan hükümleri ise henüz kesin değildir ve temyize tabidir. İddianamede ve yargılama sürecinde usule aykırılıklar ve yetersizlikler olduğu tespit edilmiştir. Bu nedenle, sanıklara verilen hükümler bozulmuştur. Kanun maddeleri ise, iştirak halinde kasten öldürmeye teşebbüs, iştirak halinde kasten yaralama ve 6136 sayılı Kanuna Muhalefet’tir.
1. Ceza Dairesi         2014/2256 E.  ,  2014/3401 K.

    “İçtihat Metni”

    Tebliğname No : 1 – 2014/125043
    MAHKEMESİ : Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesi
    TARİHİ VE NO : 24/02/2011, 2009/289 (E) ve 2011/50 (K)
    SUÇ : İştirak halinde kasten öldürmeye teşebbüs, iştirak halinde kasten yaralama, 6136 sayılı Kanuna Muhalefet
    TÜRK MİLLETİ ADINA

    1-Mağdur A.. G..”ın davaya katılma talebi bulunmadığından ve mağdur A.. K.. 15.07.2009 tarihinde şikayetinden vazgeçtiğinden, katılan sıfatıyla verilen hükümleri temyize yetkileri olmadığı anlaşılmakla, mağdur-sanık Ahmet müdafiinin mağdur vekili sıfatıyla ve mağdur-sanık Ata müdafiinin mağdur vekili sıfatıyla
    yaptıkları temyiz istemlerinin CMUK’nun 317. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
    2-Sanıklar Ahmet, Remzi, Ercan, Bülent ve Veysi”nin mağdur Zülfikar”ı kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerde, 24.02.2011 olan hüküm tarihinin, Anayasa Mahkemesi’nin 07.10.2010 tarihli iptal kararından sonra 6217 sayılı Kanun ile Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen geçici 2.maddesinin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce olduğu anlaşılmakla, kesin olmayıp temyize tabi olduğundan, tebliğnamedeki hükmün kesin olduğundan bahisle temyiz taleplerinin reddi yönündeki düşünce benimsenmemiştir.
    3.a-İddianamede, sanıklar Ercan ve Bülent hakkında hangi mağdurlara karşı eylemlerinin olduğu ve sevk maddeleri açıkça gösterilmeden, sanık Ercan hakkında “elinde odun sopa bulunduğu ve müştekilere karşı diğer şüphelilerin basit yaralama olaylarına iştirak ettikleri”, sanık Bülent hakkında “elinde satır bulunduğu ve müştekilere karşı diğer şüphelilerin basit yaralama olaylarına iştirak ettikleri” denilmek suretiyle, CMK’nun 174 ve devamı maddelerine aykırılıkla yargılamaya devamla sanıklar hakkında mahkumiyet hükmü kurulması,
    b-Sanık Ahmet hakkında mağdurlar Kerem ve Ata”yı kasten öldürme suçuna teşebbüs ve mağdur Zülfikar”ı kasten yaralama, sanık Remzi hakkında mağdur Yusuf”u kasten öldürme suçuna teşebbüs ve mağdur Zülfikar”ı kasten yaralama, sanık Ercan hakkında mağdurlar Yusuf ve Ata”yı kasten öldürme suçuna teşebbüs, sanık Bülent hakkında mağdurlar Yusuf ve Ata”yı kasten öldürme suçuna teşebbüs ve sanık Veysi hakkında mağdur Yusuf”u kasten öldürme suçuna teşebbüsten iddianame ile açılmış bir dava bulunmadığı halde, sanıklara ek savunma verilmesi ile yetinilerek mahkumiyet kararı verilmesi suretiyle CMK”nun 225.maddesine aykırı davranılması,
    Usule aykırı ve sanık Ahmet müdafii, sanık Remzi müdafii, sanık Ercan müdafii, sanık Bülent müdafii, sanık Veysi müdafii ve sanık Ata müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair cihetleri incelenmeksizin öncelikle bu nedenle sanıklar Ahmet, Remzi, Ercan, Bülent, Veysi ve Ata hakkındaki hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi kısmen farklı gerekçeyle CMUK’nun 321. maddesi uyarınca (BOZULMASINA), 04/06/014 gününde oybirliği ile karar verildi.