Yanlar arasında görülen elatmanın önlenmesi ve ecrimisil davası sonunda, yerel mahkemece davanın kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karar, davacı ve davalı H..H.. N. vekili tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;Dava, elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davalılar M..K.. ve A..B..yönünden açılan davanın reddine, davalı H..H.. N.yönünden ise elatmanın önlenmesi isteğinin kabulüne ecrimisil isteğinin ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; kayden davacıya ait çekişme konusu 673 ada 1,2 ve 3 numaralı parseller ile 674 ada 1 ve 2 numaralı parsellerde davalı H.. H.N..ın kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan herhangi bir hakkı olmadığı halde dava konusu taşınmazları diğer davalılara kiraya vermek suretiyle tasarrufunda bulundurduğu belirlenmek ve benimsenmek suretiyle yazılı olduğu üzere karar verilmiş olmasında kural olarak bir isabetsizlik yoktur. Davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince;
Davalılar M..ile A..”in, kullandıkları yerleri davalı H.. H..N.dan kiraladıklarını ve iyiniyetli olduklarını savundukları anlaşılmakta ise de, taşınmazlarda hiçbir hakkı bulunmayan H. H..”in sözleşmeleri kayıt malikine vekaleten yaptığına dair iddia bulunmadığından, anılan kira sözleşmelerinin kayıt maliki olan davacıyı bağlamayacağı açıktır. Bu durumda , diğer davalıların da çekişme konusu taşınmazları haklı ve geçerli bir neden olmaksızın tasarruflarında bulundurdukları ve işgalci oldukları gözetilerek, elatmanın önlenmesi isteğinin bu davalılar bakımından da kabulü gerekirken, davacı için geçerliliği bulunmayan kira sözleşmesi uyarınca tahliye davası açmakta muhtariyetine karar verilmiş olması doğru değildir.
Öte yandan ecrimisil; kötüniyetli zilyedin geri vermekle yükümlü olduğu bir şeyi haksız olarak alıkoyması nedeniyle kayıt malikine ödemekle yükümlü olduğu en azı kira geliri, en çoğu ise mahrum kalınan gelir kaybı olan bir tür haksız kullanım tazminatıdır. Açıklanan bu tanıma göre, bir taşınmazı haksız olarak kullanan ya da başkasına kullandıran kişinin ecrimisille sorumlu olacağı açıktır.
Somut olayda, davalılar M.. ile A..in 3091 sayılı Kanuna göre yapılan soruşturmada beyanlarının alındığı ve bu soruşturma ile davacının malik olduğunu bildikleri ya da bilebilecek durumda oldukları açıktır. Kiracı olduğunu savunan davalıların gerçek maliki öğrendikleri andan itibaren iyiniyetleri sona erer.
O halde, davalıların birden fazla olduğu ve herkesin işgal ettiği alan nedeniyle ecrimisilden sorumlu olacağı , taşınmazı kiraya vererek tasarruf eden H..H..”in de onlarla birlikte sorumlu olacağı gözetilerek,davalılar M.. ile A..”in kullandıkları bölümler ile bu bölümlerin ayrı ayrı getireceği ecrimisil miktarlarının emsal araştırması da yapılarak tespiti ve tespit edilecek ecrimisilin hüküm altına alınması gerekirken, yazılı olduğu üzere karar verilmiş olması doğru değildir.
Davacı vekilinin belirtilen nedenlerle temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle, hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK.”nın 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 03.06.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.