“İçtihat Metni”

Basit yaralama suçundan sanık …”un, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu”nun 86/2, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Kayseri 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 13.11.2018 tarihli ve 2018/467 Esas, 2018/897 Karar sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Kayseri 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 19.12.2018 tarihli ve 2018/1018 değişik iş sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 19.07.2019 tarihli ve 2019/9006 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 03.08.2019 tarihli ve 2019/80857 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10.04.2018 tarihli ve 2014/15-487 Esas, 2018/151 sayılı kararında belirtildiği üzere, temyiz ve istinaf kanun yollarından geçmeksizin kesinleşen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların ülke sathında uygulama birliğine ulaşmak ve ciddi boyutlara ulaşan hukuka aykırılıkların toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi amacıyla olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma konusu yapılabileceği,
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 15.12.2017 tarihli ve 2017/19084 Esas, 2017/28185 Karar sayılı ilâmında; “…Bu düzenlemeye kıyasen, uzlaştırmaya tabi olan bir suçla uzlaştırmaya tabi olmayan bir suçun yargılaması devam ederken, hakimin uzlaştırmaya tabi olacağını öngördüğü suçla ilgili olarak dosyayı soruşturma bürosuna göndermesi veya bu düşünceyle tefrik kararı vermesi durumunda uzlaştırma kapsamında olmayan suç açısından ihsası reyde bulunduğundan bahsedilemeyecektir…” şeklinde açıklamalar karşısında, yargılama sırasında uzlaştırma kapsamında olmayan suçun nitelikli halinin, uzlaşma kapsamında olan basit hali olacağının değerlendirilmesi halinde, bu suç yönünden dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilebilmesinin ihsası rey olarak nitelendirilmeyeceği nazara alınarak yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, Kayseri Cumhuriyet Başsavcılığının 12.07.2018 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında eşe karşı silahla kasten yaralama suçundan kamu davası açıldığı, sanığın eyleminin evlilik öncesinde gerçekleştirdiğinden bahisle mahkemece basit yaralama suçu olarak nitelendirilmesi neticesinde anılan suçun “”Uzlaştırma”” hükümleri kapsamında olması karşısında, Mahkemece 5271 sayılı Kanun’un 254/1. maddesinde yer alan, “Kamu davası açıldıktan sonra kovuşturma konusu suçun uzlaşma
kapsamında olduğunun anlaşılması halinde, kovuşturma dosyası, uzlaştırma işlemlerinin 253 üncü maddede belirtilen esas ve usûle göre yerine getirilmesi için uzlaştırma bürosuna gönderilir.” şeklindeki düzenleme uyarınca kasten yaralama suçu bakımından uzlaştırma işleminin yapılması için dosyanın öncelikle uzlaştırma bürosuna gönderilmesi ve sonucuna göre sanığın hukukî durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeksizin, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK”nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Kayseri 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 19.12.2018 tarihli ve 2018/1018 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK”nin 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.