TÜRK MİLLETİ ADINA

1-) Sanık … hakkında maktul …”ye yönelik kasten öldürme suçundan verilen mahkumiyet hükmünde;
Oluşa ve dosya kapsamına göre; Sanığın maktule 500.TL borcu bulunduğu, olay öncesinde sanığın borcunu ödemek istediğini bildirmesine rağmen maktülün sanıktan 2.500.TL alacağı olduğunu bildirdiği, sanıkla maktul arasında borcun miktarı hususunda çıkan tartışma sırasında maktulün sanığa “sen vermezsen ben almasını bilirim, Kastamonu”ya gelir karını 1-2 gece kullanırım” şeklinde hakaret etmesi üzerine tanıkların kavga çıkmadan sanık ve maktulü ayırdıkları, olay günü sanığın maktulü kahvehanede gördüğü, maktulün kaş-göz işareti yapması üzerine sanığın tabancayla maktule 6 kez ateş edip onu öldürdüğü olayda; Maktulden sanığa yönelen haksız söz ve davranışların ulaştığı boyut dikkate alındığında, cezanın 12 yıldan 18 yıla kadar indirilmesini öngören TCK”nun 29. maddesi uyarınca asgari oranda indirim yapılmasının yeterli olduğu gözetilmeden, 15 yıl hapis cezası verilmesi suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2-) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık …”in maktul …”ye yönelik kasten öldürme ve 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, eleştiri nedeni saklı kalmak kaydıyla kusurluluğu etkileyen nedenlerden haksız tahrikin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin haksız tahrik indiriminin az olduğuna, TCK.nun 62 ve CMK.nun 231. maddelerinin uygulanması gerektiğine vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK”nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında, mahkemenin sanık hakkında bu maddeyle yaptığı uygulamaların kanuna aykırı olduğu anlaşılmakta ise de; Bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK”nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK”nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin, “Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK”nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine” şeklinde değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN ve kısmen re”sen de temyize tabi olan hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 01/06/2016 gününde oybirliği ile karar verildi.

V/T