Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2018/1330 Esas 2021/572 Karar Sayılı İlamı
Esas No: 2018/1330
Karar No: 2021/572
Karar Tarihi: 08.02.2021
Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2018/1330 Esas 2021/572 Karar Sayılı İlamı
Ceza Dairesi, 2018/1330 E. ve 2021/572 K. sayılı kararında, birçok suçtan hüküm giyen bir kişinin cezasının denetimli serbestlik kararıyla infaz edilmesine dair kararın hukuka uygun olmadığına hükmetmiştir. Kararda, hükümlünün denetimli serbestlik planına uymaması ve yapılan uyarılara rağmen yükümlülüklerine uymamakta ısrar etmesi nedeniyle denetimli serbestlik kararının kaldırıldığı, bakiye cezasının infazı için kapalı ceza infaz kurumuna gönderildiği belirtilmektedir. Ancak hükümlü, kapalı ceza infaz kurumuna teslim olmadığı için hukuken firarî statüsündedir ve cezasının 2/3’ünü infaz etmeden şartla salıverilmesi mümkün değildir. Kararda, bu durumda yapılan kanun yararına bozma isteminin maddi hata sonucu mudur yoksa bilinçli midir konusunda tereddüt olduğu belirtilerek, kanun yararına bozma isteminin düzenlenmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
– 6136 sayılı Ateşli Silâhlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun.
– 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu.
– 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun, madde 105/A.
– 6291 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun İle Denetimli Serbestlik Ve Yardım Merkezleri İle Koruma Kurulları Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun, madde 1/8.
– 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun, madde 19/2.
– 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu, madde 292 ve 293.
Kanun Maddeleri:
– 6136 sayılı Ateşli Silâhlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun.
– 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu.
– 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun, madde 105/A.
– 6291 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun İle Denetimli Serbestlik Ve Yardım Merkezleri İle Koruma Kurulları Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun, madde 1/8.
– 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun, madde 19/2.
– 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu, madde 292 ve 293.