TÜRK MİLLETİ ADINA

Temyiz kapsamına göre;
Sanık Nesim hakkında mağdur H. F. kasten yaralama suçundan kurulan hüküm ile sınırlı olarak yapılan incelemede;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip,sanığın mağdur H. F. yönelik eyleminin sübutu kabul, takdire ve tahrike ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin sübuta yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
a-Bir olayda sanığın eyleminin öldürmeye teşebbüs mü yoksa kasten yaralama mı olduğunun kabulü için, suçta kullanılan aletin cinsi, kullanılış şekli, isabet eden bölge, darbe adedi ve şiddeti, hedef seçme olanağının bulunup bulunmadığı, mağdurdaki yaraların yerleri ve özellikleri, sanığın kendiliğinden mi yoksa engel bir nedenden dolayı mı eylemine son verdiği gibi ölçütlere bakılması gerekir.
Olayımızda da, sanığın, bıçak ile mağdurun sol infrascapular bölgesine göğüs boşluğuna nafiz olacak şekilde vurarak hemotoraksa, 7. ve 8. kaburgalarda kesiye, hayat fonksiyonlarını orta (2) derecede etkileyecek kemik kırıklarına ve hayati tehlike geçirmesine neden olacak şekilde yaraladığı anlaşılmakla; yukarıda belirtilen kriterlerden suçta kullanılan aletin cinsi, hedef alınan vücut bölgesi, darbenin şiddeti dikkate alındığında sanığın eyleme bağlı ortaya çıkan kastının öldürmeye yönelik olduğu ve sanığın yaşı küçük mağdur H. F.öldürmeye teşebbüs suçundan TCK.nun 82/1-e, 35, 29, 62 maddeleri gereğince cezalandırılması gerektiği gözetilmeden, suçun niteliğinde hataya düşülerek kasten yaralama suçundan hüküm kurulması,
b-T.C. Anayasası”nın 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK”nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceğinin, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanması gerektiğinin gözetilmemesi,
c-“Belli Haklardan Yoksun Kılma” hükümlerini düzenleyen TCK’nun 53. maddesinin uygulanması sırasında, aynı maddenin “c” bendinde belirtilen hakların sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, diğerleri yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar kullanamayacağı gözetilmeden, bu hakları kullanmaktan altsoyu dışındakileri de kapsayacak şekilde koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi;
Bozmayı gerektirmiş olup, Cumhuriyet Savcısı ile sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün CMUK.nun 321. madde uyarınca kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi (BOZULMASINA), 15/04/2014 gününde oybirliği ile karar verildi.