Davacı … vekili Avukat … tarafından, davalı … aleyhine 13/05/2010 gününde verilen dilekçe ile hakaret nedeniyle manevi tazminat istenmesi, birleşen davada davacılar … ve …vekili Avukat … tarafından davalı … aleyhine 24/03/2010 gününde verilen dilekçe ile kasten yaralama nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; asıl davanın kısmen kabulüne, birleşen davada … yönünden maddi tazminat davasının kabulüne, birleşen davada … ve Şükrü Özsoy yönünden manevi tazminat davalarının ayrı ayrı kısmen kabulüne dair verilen 03/11/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi asıl davanın davacısı … vekili ile katılma yoluyla birleşen davanın davacıları … ve… vekilleri tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre asıl davanın davacısı ve birleşen dava davacılarının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Asıl davanın davacısı ve birleşen davanın davacılarının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Birleşen dava, kasten yaralama eylemi nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, her iki davacı yönünden manevi tazminat isteminin ayrı ayrı kısmen kabulüne, davacı … yönünden maddi tazminat isteminin kabulüne karar verilmiş; hüküm, asıl davanın davacısı ve katılma yoluyla birleşen davanın davacıları tarafından temyiz edilmiştir.
Birleşen davanın davacılarından … 20.000,00 TL ve … ise 10.000,00 TL olmak üzere birleşen dava davalısından ayrı ayrı manevi tazminat talep etmişlerdir. Mahkemece, manevi tazminat istemleri kısmen kabul edilerek, davacılardan … lehine 7.000,00 TL, davacı…lehine 3.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmiş, kabul edilen manevi tazminat istemi yönünden davacılar yararına, reddedilen manevi tazminat istemi yönünden ise davalı yararına tek vekalet ücreti takdir edilmiştir.
Birleşen davanın davacıları ihtiyari dava arkadaşı olup, davada istem de ayrı ayrı olduğuna göre; hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca birleşen davanın davacıları ve davalısı yararına ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmelidir. Ne var ki; bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, mahkeme kararının 6217 sayılı Kanun’n 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7 maddesi uyarınca kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle hüküm fıkrasının (4) nolu bendinin 3. paragrafında yer alan “manevi tazminat yönünden 1.500,00 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacılara verilmesine” ifadesinin silinerek yerine “Davacılar davada kendilerini vekille temsil ettirdiğinden hüküm tarihinde yürürlükte bulunan …’ne göre hesaplanan 1.500,00’er TL vekalet ücretinin davalıdan ayrı ayrı alınarak davacılara verilmesine” ifadelerinin yazılmasına, hüküm fıkrasının (4) nolu bendinin 4. paragrafında yer alan “1.500,00 TL vekalet ücretinin davacılardan alınarak davalıya verilmesine” ifadesinin silinerek yerine “1.500,00 TL’er TL vekalet ücretinin davacılardan ayrı ayrı alınarak, davalıya verilmesine” ifadelerinin yazılmasına, tarafların diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve taraflardan peşin alınan harcın istekleri halinde geri verilmesine 16/04/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.