Davacı … vekili Avukat … tarafından, davalı … aleyhine 11/07/2006 gününde verilen dilekçe ile itirazın iptali istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 22/10/2018 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, itirazın iptali istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, davalının 2002-2005 yılları arasında Köylere Hizmet Götürme Birliği Genel Sekteri ve Saymanı olarak çalıştığını, görevini ifa ettiği dönemde zimmetine para geçirdiği iddiasıyla kamu davası açıldığı ve yapılan yargılama neticesinde mahkûmiyet kararı verildiğini, davalının müvekkil kurumu zarara uğratması nedeniyle aleyhinde icra takibi başlatıldığını, takibe itiraz etmesi üzerine takibin durduğunu belirterek, itirazın iptali ve takibin devamı ile alacağın %40″ı oranında icra inkar tazminatına hükmedilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
2004 sayılı İİK. 67/2. maddesinde itirazın iptali davasında borçlunun itirazının haksızlığına karar verilirse borçlunun meblağın yüzde yirmisinden aşağı olmamak üzere, uygun bir tazminatla mahkum edileceği düzenlenmiş ise de belirtilen %20″lik oran 02/07/2012 tarihli ve 6352 sayılı Kanunun 11’inci maddesiyle getirilmiş olup bu maddenin yürürlük tarihi de 6352 sayılı Kanun”un 106/a maddesi gereğince yayımı tarihinden altı ay sonrası olarak belirlenmiştir. Somut davada takip tarihi olan 04/04/2006 günü itibariyle Kanun”un önceki metninde yer alan %40 oranı geçerlidir. Bu nedenle %40 oranında icra inkar tazminatına hükmedilmesi gerekir.
Yerel mahkemece, açıklanan bu düzenlemeye aykırı olarak, %20 oranında icra inkar tazminatına hükmedilmesi usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekirse de belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu”nun 438/7 maddesi gereğince kararın, düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) no”lu bentte gösterilen nedenlerle hüküm fıkrasının 2. bendinin “19.177,54 TL’nin” rakam ve sözcüğünden sonra gelen “%20’sine takabül eden 3.835,50 TL” rakam ve söz dizisinin hükümden çıkarılarak yerine “%40’ına tekabül eden 7.671,01 TL” rakam ve söz dizisinin eklenmesine, hükmün düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 22/10/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.