TÜRK MİLLETİ ADINA

1-a) Sanık … hakkında mağdur …”i kasten yaralamaya teşebbüs suçundan verilen adli para cezası miktarı itibarıyla hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 6217 sayılı Kanunun 23. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanunun 272. maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi gereğince kesin nitelikte olup, temyiz kabiliyeti bulunmadığından, sanık müdafiinin temyiz isteminin CMUK”nun 317. maddesi gereğince reddine karar verilmiştir.
b-) Oluşa ve dosya kapsamına göre; sanık…”un olay tarihinde bıçak ile mağdur …”e vurarak, pnömotoraksa ve yaşamını tehlikeye sokan duruma neden olacak nitelikte yaraladığı olayda; sanık hakkında temel ceza tayin edilirken TCK”nın 61. maddesi gereğince meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı birlikte dikkate alınarak, 1 ile 3 yıl aralığında hapis cezası öngören TCK”nın 86/1 maddesinin uygulanması sırasında cezanın sonuca etkili olacak şekilde alt sınırdan uzaklaşılarak tayin edilmesi yerine, yazılı biçimde 1 yıl hapis cezasına hükmolunmak suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2-) Temyiz edenin sıfatı ve dilekçesinin içeriği dikkate alınarak, sanık… hakkında mağdur …”i kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile sınırlı olarak yapılan incelemede;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık …”un, mağdur …”i kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin eksik incelemeye, suçun niteliğine, haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası”nın 90. maddesi delaleti ile Ülkemizin de taraf olduğu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi”nin 6/3-c maddesi gereğince, ayrıca Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin, Sözleşmenin anılan maddesinde yer alan ücretsiz müdafii yardımından yararlanma koşullarından “adaletin selametinin gerektirmesi” kıstası ile ilgili yerleşmiş içtihatları da dikkate alınarak; sanığın, 5271 sayılı CMK”nın 150/2-3 maddesi gereğince kendisine atanan müdafii yardımından ücretsiz olarak faydalanma hakkı bulunduğu halde, müdafii ücretinin yargılama gideri olarak sanıktan tahsiline karar verilmesi hukuka aykırı ise de, bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK”nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında müdafii ücretinin yargılama gideri olarak sanıktan tahsili ile ilgili bölümün çıkartılmasına karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak (ONANMASINA), 30/09/2014 gününde oybirliği ile karar verildi.