“İçtihat Metni”

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Sanığın yaralama suçundan eylemine uyan 5237 sayılı Yasa”nın 86/1, 3-e, 87/1-d, 62/1, 53/1-2, 58, 54, 53/1 maddeleri gereğince; 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına.

1) 23.06.2011 tarihli sanık …’ın hazır bulunduğu oturumda adli sicil kaydının okunarak müdafiinden diyeceklerinin sorulduğu anlaşılmakla; sanığın tekerrüre esas sabıkası nedeniyle hakkında 5237 sayılı TCK.nun 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesinde isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki ek savunma hakkı verilmeden TCK.nun 58. maddesi uygulandığı gerekçesiyle bozma isteyen düşünce benimsenmemiştir.
2) TCK”nun 86/3-e maddesinin uygulanması ile belirlenen bir yıl altı ay hapis cezası üzerinden aynı kanunun 87/1-d maddesi ile yapılan bir kat artırım ile cezanın 2 yıl 12 ay yerine yazılı şekilde üç yıl olarak belirlenmesi, 87/1-son maddesi karşısında sonuca etkili görülmediğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
3) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık …”ın mağdur …”ı kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafıinin meşru savunmaya, tahrikin derecesine vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, sanığın belli haklardan yoksun bırakılmasına dair uygulama yapılırken TCK’nun 53/1-c maddesindeki hakları kullanmaktan aynı yasanın 53/2. maddesi uyarınca hapis cezasının infazının tamamlanıncaya kadar, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkisini sadece kendi alt soyları üzerinde kullanmaktan ise koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi gereğinin gözetilmemesi yasaya aykırı ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK’nun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak, sanık hakkında TCK”nun 53. maddesinin uygulandığı bölümün hüküm fıkrasından çıkartılarak yerine, “sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK’nun 53/l-a,b,c,d,e maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan aynı yasanın 53/2. maddesi uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından getirilen kısıtlamanın ise 53. Maddenin 3. fıkrası uyarınca şartla salıverilme tarihine kadar geçerli olduğunun hüküm fıkrasının mahsus bölüme eklenmesine karar verilmek suretiyle hükmün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak (ONANMASINA), 03.11.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.