“İçtihat Metni”

Tebliğname No: 1 – 2013/396137
Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık …. suçunun sübutu kabul, takdire ilişkin cezayı azaltıcı nedenin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde, bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafıinin meşru savunmaya, tahrike vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazının reddine,
Ancak;
1- Dosya içerisine getirtilen geçici ve kesin raporlarda, katılanın yaşamsal tehlike geçirecek şekilde göğüs bölgesinden bıçakla ve bir isabetle yaralandığı belirtilmekte ise de, yaranın niteliği, hangi organda nasıl bir harabiyete neden olduğu, büyük damar, sinir ve iç organ yaralanmasına neden olup olmadığı, neden yaşamsal tehlike yarattığı, hususlarında, TCK.nun 86 ve 87. maddeleri kapsamında ayrıntılı rapor aldırıldıktan sonra, sanığın eyleminin nitelendirilmesi gerektiği gözetilmeden, yetersiz raporlara dayalı olarak eksik soruşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de,
Zarar ve tehlikenin ağırlığı tam olarak saptanmadan, TCK.nun 35. maddesinde öngörülen aşağı ve yukarı hadler arasındaki cezanın yazılı şekilde 12 yıl olarak tayin edilmesi,
2- Her ne kadar olay sırasındaki sanığın tahrike yönelik anlatımları gerçekçi kabul edilmemiş ise de, sanık ve annesi olan tanık Asiye”nin anlatımları, telefon kayıtları, kovuşturmaya yer olmadığına ilişkin soruşturma evrakı içerikleri, mağdur ve tanık Esen”in beyanları ile tüm dosya kapsamına göre, bir kaç yıl önce sanığın annesine mağdurun tokat atması, sanığın kafasına şişe vurulması ve evine birden fazla sayıda telefon edilerek hakaret edilmesi, sanık ve ailesinde, bunları mağdurun yaptığı ve en azından yaptırdığı şeklinde bir inacın bulunduğu ve bu şekilde aralarındaki husumet nedeniyle suçu işleyen sanığın cezasından tahrik nedeniyle TCK.nun 29. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- T.C. Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa însan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK.nun 150,234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri İle Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına ilişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için Baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan tahsiline karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün, tebliğnamedeki düşünce hilafına (BOZULMASINA), 17.06.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.