Yargitay-1-Ceza-Dairesi-2014-3219-Esas-2014-4220-Karar-Sayili-Ilami

0

Kasten öldürme – kasten yaralama – 6136 sayılı yasaya muhalefet – Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2014/3219 Esas 2014/4220 Karar Sayılı İlamı

Esas No: 2014/3219
Karar No: 2014/4220
Karar Tarihi: 29.09.2014

Kasten öldürme – kasten yaralama – 6136 sayılı yasaya muhalefet – Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2014/3219 Esas 2014/4220 Karar Sayılı İlamı

Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen davada sanıkların, kasten öldürme, kasten yaralama ve kanunlara muhalefet suçlarından yargılandığı, ancak öldürme ve yaralama suçlarının sabit görülmediği için beraat ettikleri, kanunlara muhalefet suçundan ise 25 yıl hapis cezası ile cezalandırıldıkları belirtilmiştir. Daha sonra, yapılan temyizler sonucunda sanık … hakkında kasten öldürme suçundan mahkumiyet hükmü verildiği ve sanığın diğer iki sanıkla birlikte müşterek fail sıfatıyla sorumlu olduğu belirtilerek, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın itirazının yerinde görülmediği ve kararın onandığı ifade edilmiştir.
Kanun maddeleri açıklaması:
– 6136 sayılı kanun: Uyuşturucu Maddelerin Murakabesi Hakkında Kanun
– 5237 sayılı kanun: Türk Ceza Kanunu
– 81/1, 62/1, 53/1-2-3. madde: Kanunun suç teşkil eden eylemleri ve bu eylemlere ilişkin cezalarını belirleyen maddeleridir.
– 223/2-e madde: Oluşan suçun ayrı ayrı suç teşkil etmediği durumlarda, sanıkların beraat ettirilebileceğini belirten maddedir.
1. Ceza Dairesi         2014/3219 E.  ,  2014/4220 K.

    “İçtihat Metni”

    MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Kasten öldürme, kasten yaralama, 6136 sayılı yasaya muhalefet
    HÜKÜM : 1)Sanıklar …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …, …”nın 2 kişiyi öldürmek ve 2 kişiyi yaralamak suçları sabit görülmediğinden 223/2-e maddesi gereğince ayrı ayrı Beraatlerine.
    2)Sanıklar … ve …
    …”nın 2 kişiyi öldürmek ve 2 kişiyi
    yaralamak suçları sabit görülmediğinden
    223/2-e maddesi gereğince ayrı ayrı Beraatlerine.
    3)Sanıklar …, … ve
    …”ın;
    a)5237 sayılı TCK”nun 81/1, 62/1, 53/1-2-3.
    maddeleri gereğince; 25 yıl hapis cezası ile ayrı
    ayrı cezalandırılmalarına,
    b)5237 sayılı TCK”nun 81/1, 62/1, 53/1-2-3. maddeleri gereğince; 25 yıl hapis cezası ile
    ayrı ayrı cezalandırılmalarına.

    TÜRK MİLLETİ ADINA

    Sanık … hakkında diğer sanıklar … ve … ile birlikte … ve …”yu kasten öldürmek suçlarından yapılan yargılama sonunda; sanık …”ın ve diğer iki sanığın mahkumiyetlerine dair ….Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 30.05.2011 gün ve 2008/361 esas ve 2011/169 karar sayılı hükmün katılan … vekili ve sanıklar müdafiilerinin temyizi üzerine, yerel mahkeme kararının onanmasına ilişkin Dairemizin 16.05.2012 gün ve 2012/539 esas, 2012/3947 karar sayılı kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca “sanık …’ın diğer sanıklarla birlikte iştirak halinde suçu işlediğine ilişkin yeterli gerekçe gösterilmeden hüküm kurulduğu” gerekçesiyle itiraz edildiği, Dairemizin 23.01.2003 tarih 2012/5836 Esas-2013/470 Karar sayılı kararı ile itiraz gerekçeleri yerinde görülmeyerek dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna tevdiine karar verildiği, Yargıtay Ceza Genel Kurulu”nun 05.07.2013 tarih 2013/1-146 Esas-2013/332 Karar sayılı kararı ile “kasten öldürme suçlarının sübutuna ilişkin itirazın değerlendirilmesinden önce maktul … mirasçılarının duruşmadan haberdar edilmemesi nedeni ile mirasçılara hükmü temyiz etme imkanı tanınması gerektiği ” gerekçesi ile maktül … mirasçılarına gerekçeli kararın tebliğinin sağlanması amacı ile tevdi kararı verilmesini sağlamak amacı ile Dairemizin 16.05.2012 sayılı kararının sanık … hakkında kasten öldürme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin olarak kaldırılmasına karar verildiği, Dairemizin 02.10.2013 tarih 2013/4707 Esas-2013/5402 Karar sayılı kararı ile “gerekçeli kararın maktül … mirasçılarına tebliği ve temyiz edildiği takdirde ek tebliğname düzenlenmesinin sağlanması” için tevdi kararı verildiği, gerekçeli kararın maktül … mirasçılarına ihtarlı olarak tebliğ edilmesine rağmen temyiz edilmemesi üzerine yapılan temyiz incelemesi sonucunda sanık … hakkında maktüller … ve …”yi kasten öldürme suçlarından kurulan hükümlerin onanmasına ilişkin Dairemizin 11.02.2014 tarih 2014/829 Esas-2014/680 Karar sayılı ilamına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30.05.2014 tarih 2014/KD/152311 sayılı itirazname ile itiraz edildiği anlaşılmakla;
    5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 308.maddesinin, 6352 Sayılı Yasanın 99.maddesi ile eklenen 3.fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
    Yerel mahkemenin gerekçeli kararında birlikte hareket eden sanıklar …, … ile birlikte sanık …”ın da tabanca ile karşı gruba ateş ettiğinin maddi deliller ile ilişkilendirilerek açıklandığı ve her üç sanığın da meydana gelen sonuçtan müşterek fail sıfatı ile sorumlu olduklarının anlaşılması karşısında Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazları yerinde görülmediğinden, dairemizce verilen 11.02.2014 tarihli onama kararına karşı yapılan itiraz hakkında karar verilmesi için dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu”na gönderilmesi amacıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 29/09/2014 gününde oybirliği ile karar verildi.