1-)Sanık … hakkında mağdur …’i kasten yaralama suçundan kurulan hüküm yönünden; oluşa ve dosya içeriğine göre, mağdur …’in diğer mağdur …’ın oğlu olduğu, sanık … ile mağdur … arasında köye ait çeşmenin kullanımı konusunda husumet bulunduğu, olay günü sanık …’in av tüfeği ile mağdur …’a 4 metre mesafeden bir el ateş ederek yaraladığı, mağdur …”ın kaçmaya başlaması üzerine arkasından 3 el daha ateş ettiği, ilk atış sesini duyan ve olay yerine doğru koşmaya başlayan mağdur …’in dördüncü atıştan sonra annesine yetişerek sarıldığı, bu aşamadan sonra sanık …’in 23 metre mesafeden mağdurlara doğru bir el ateş ettiği olayda, mağdur …’ın 14 adet saçma tanesi isabeti nedeniyle basit tıbbi müdahale ile giderilemez nitelikte, mağdur …’in ise sanığın son atışı sonucu 7 adet saçma tanesi isabetiyle basit tıbbi müdahale giderilir şekilde yaralandığı anlaşılmakla,
Mağdur …’e isabet eden saçmaların derine işlememesi ve bu mağdura atış mesafesi dikkate alındığında av tüfeğiyle öldürmeye elverişli uzaklıktan ateş edilmemesi ve saçmaların kuş saçması niteliğinde bulunması hususları gözetilerek somut olaydaki vasıfada elverişsizlik nedeniyle mahkemenin suç niteliğini kasten yaralama olarak belirlemesinde isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
2-)Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık …’in mağdur …’ı kasten öldürmeye teşebbüs ve mağdur …’i kasten yaralama suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafıinin bir sebebe dayanmayan, katılanlar vekilinin vesaireye ilişen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası”nın 90. maddesinin son fıkrası ile Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150. 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesine göre, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeden, zorunlu müdafii ücretinin sanıktan tahsiline karar verilmesi ve Katılanlar Müjgan ve Caner’in kendilerini vekaletnameli vekil ile temsil ettirdikleri halde adı geçen katılanlar yönünden vekalet ücreti takdir edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi yasaya aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK”nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak,
a-)Hüküm fıkrasından zorunlu müdafii ücretinin sanıktan tahsiline ilişkin bendin çıkartılmasına,
b-)Hüküm fıkrasının mahsus bölümüne “Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13/1.maddesi uyarınca 2640 TL.vekalet ücretinin sanıktan alınarak katılanlara verilmesine” ibaresinin eklenmesine,
Karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN, hükümlerin tebliğnamedeki düşünceye kısmen aykırı olarak ONANMASINA, sanık hakkında tayin olunan ceza miktarı ile tutuklu kaldığı süre dikkate alınarak sanık müdafiinin tahliye talebinin reddine, 19/11/2014 gününde oybirliği ile karar verildi.