Hükümlü . kasten adam öldürmek ve sahtecilik suçlarından dolayı muhtelif mahkemelerden almış olduğu cezaların 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun”un 99. maddesi uyarınca içtima edilmesine dair . Ağır Ceza Mahkemesi”nin 22.06.2015 tarihli ve 2015/545 karar sayılı kararına karşı Bandırma Cumhuriyet Başsavcılığınca 25.06.2015 tarihinde yapılan itirazın reddine dair, . 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.07.2015 tarihli ve 2015/761 değişik iş sayılı kararını kapsayan infaz dosyası incelendi.
Dosya kapsamına göre; benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 17/09/2007 tarihli ve 2007/6858-6483 sayılı ilâmında belirtildiği üzere; 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 68-77. maddelerinde cezaların içtiması kurumu düzenlenmiş olup, temel ilke olarak toplama sistemini benimsemekle birlikte cezaların toplanmasında 77. maddeyle üst sınır koyduğu, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu”nda bir kimsenin işlediği birden fazla suçtan dolayı mahkûm olduğu cezaların ne şekilde toplanacağına ilişkin bir hüküm bulunmadığı, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun”un 99. maddesinde ise “Bir kişi hakkında hükmolunan herbir ceza diğerinden bağımsızdır. Varlıklarını ayrı ayrı korurlar. Ancak, bir kişi hakkında başka başka kesinleşmiş hükümler bulunur ise, 107″nci maddenin uygulanabilmesi yönünden mahkemeden bir toplama kararı istenir” hükmüne yer verildiği, bu düzenleme karşısında sanığın işlediği birden fazla suçtan dolayı verilen cezaların bir üst sınır olmaksızın hepsini çekmesi gerektiği, böylece hürriyeti bağlayıcı cezaların belirli bir üst sınır olmaksızın koşullu salıverilmenin uygulanmasında esas alınacak süreleri belirlediği ancak koşullu salıverilme aşamasında üst sınırlar saptadığı, cezaların toplanmasının (içtiması) koşullu salıverilme hükümleriyle yakından ilişkili olup uygulanmasında zorunluluk bulunduğu, 5237 sayılı Kanun’un 7/3. maddesinin hükmü karşısında, suç tarihi göz önünde bulundurularak koşullu salıverilmeye ilişkin uygulanacak yasanın, hükümlünün özgürlüğünü en az kısıtlayacak şekilde belirlenmesi, buna göre de cezaların ne şekilde toplanacağının saptanması gerektiği, bu bağlamda somut olay değerlendirildiğinde hükümlünün 765 sayılı Kanun hükümlerine göre almış olduğu cezalarının anılan Kanun”un 68-77. maddeleri gereğince toplanması, 5237 sayılı Kanun hükümlerine göre almış olduğu cezalarının ise 5275 sayılı Kanun’un 99. maddesine göre toplanması ve infazlarının buna göre yapılması gerektiğinin gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde,
İsabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK”nun 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 23.10.2015 gün ve 94660652-105-10-11395-2015-Esas, 201578/68841 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle gereği görüşülüp, düşünüldü:
TÜRK MİLLETİ ADINA

Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü”nün kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden, . Ağır Ceza Mahkemesinin 23.07.2015 tarihli ve 2015/761 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK”nun 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine, dosyanın mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 29/03/2016 gününde oybirliği ile karar verildi.