63. maddeleri uyarınca 2 yıl 3 ay hapis cezası,
b) Katılan …”ı kasten yaralama suçundan TCK.nun 37, 86/1, 86/3-e, 53/1 ve 63. maddeleri uyarınca 3 yıl hapis cezası,
c) Katılan …”ı kasten yaralamaya teşebbüs suçundan TCK.nun 37, 86/2, 86/3-e, 35/2, 52, 63. maddeleri uyarınca 5400.TL adli para cezası, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına.
4) Sanık … hakkında;
a) Mağdurlar . ve …”ı kasten yaralama suçlarından TCK.nun 37, 86/1, 86/3-e, 53/1 ve 63. maddeleri uyarınca 3 yıl hapis cezası (2 kez),
b) Katılan …”ı kasten yaralamaya teşebbüs suçundan TCK.nun 37, 86/2, 86/3-e, 35/2, 29/1, 52 ve 63. maddeleri uyarınca 4040.TL adli para cezası.
5) Suça sürüklenen çocuk … hakkında;
a) Mağdurlar … ve …”ı kasten yaralama suçlarından TCK.nun 37, 86/1, 86/3-e, 31/3 ve 63. maddeleri uyarınca 2 yıl hapis cezası (2 kez),
b) Katılan …”ı kasten yaralamaya teşebbüs suçundan TCK.nun 37, 86/2, 86/3-e, 35/2, 31/3, 52 ve 63. maddeleri uyarınca 3600.TL adli para cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Sanık … hakkında, katılan …’ı kasten yaralamaya teşebbüs suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı, itiraz yasa yoluna tabi olduğundan, temyiz incelemesinin kapsamı dışında bırakılmıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar Ömer, Kadir, Ahmet ve Mustafa ile suça sürüklenen çocuk …’ın kasten yaralama ve kasten yaralamaya teşebbüs suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, teşebbüs tahrik ve yaşa bağlı indirim sebebinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümlerde düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıklar Kadir ve Ahmet müdafiinin, bir nedene dayanmayan, sanık … müdafiinin, ceza miktarına, sanık … müdafiinin, sanığın suça katıldığına ilişkin delil bulunmadığına, alt sınırdan ayrılarak ceza tayininin yersiz olduğuna, suça sürüklenen çocuk … müdafiinin, sübuta, beraat kararı verilmesi gerektiğine vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK”nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında, mahkemenin sanıklar Ömer, Kadir, Ahmet ve Mustafa hakkında bu maddeyle yaptığı uygulamanın kanuna aykırı olduğu anlaşılmakta ise de; bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK”nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK”nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün, “Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK”nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine” şeklinde değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 30/11/2017 gününde oybirliği ile karar verildi.