Kasten öldürme suçundan Kartal Açık Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunan …”nın, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesinin çay ocağında çalıştığı sırada üzerinde cep telefonu bulundurduğundan bahisle 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 44/3-g. maddesi gereğince 11 gün hücre cezası ile cezalandırılmasına dair anılan Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü Disiplin Kurulu Başkanlığının 15/08/2018 tarihli ve 2018/134 sayılı kararının onaylanmasına dair İstanbul Anadolu 1. İnfaz Hâkimliğinin 05/09/2018 tarihli ve 2018/4982 esas, 2018/4984 sayılı kararı ile ilgili olarak;
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 48/3-a maddesinde yer alan “a) Hücreye koyma cezasının infazına, infaz hâkiminin onayı ile başlanır. Hücreye koyma cezasına ilişkin diğer hükümler saklı kalmak üzere, kesinleşen disiplin cezalarının infazına derhâl başlanır. …” şeklindeki hüküm gereğince hücreye koyma disiplin cezasının infazına infaz hâkiminin onayı ile başlanacağı öngörülmesine karşın, gerek 5275 sayılı Kanunda gerekse 4675 sayılı İnfaz Hâkimliği Kanununda bu kararların itiraza tâbi olduğu belirtilmemesi karşısında, İstanbul Anadolu 1. İnfaz Hâkimliğinin 05/09/2018 tarihli ve 2018/4982 esas, 2018/4984 sayılı kararına yönelik itirazın reddine ilişkin mercii İstanbul 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 20/09/2018 tarihli ve 2018/2361 değişik iş sayılı kararının hukukî değerden yoksun olduğu düşünülerek yapılan incelemede,
Dosya kapsamına göre, benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 07/04/2014 tarihli ve 2014/2918 esas, 2014/2406 karar sayılı ilâmında “..somut olayda; hükümlüden cep telefonu ele geçirilen hastane odasının ceza infaz kurumu niteliğinde olmadığı, bu durumda hükümlü hakkında belirtilen kanun maddesi uyarınca disiplin cezası verilemeyeceğinden…” şeklinde belirtildiği üzere, Kartal Açık Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğünün 29/06/2018 tarihli ve 2018/1210 sayılı kararı ile iş yurtlarına bağlı iş kolunda çalıştırılmasına karar verilen hükümlünün, anılan karar üzerine çalıştırıldığı İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi çay ocağının ceza infaz kurumu niteliğinde olmadığı gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 03/12/2018 gün ve 94660652-105-34-15442-2018-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü;
TÜRK MİLLETİ ADINA
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına göre yerinde görüldüğünden, İstanbul Anadolu 1. İnfaz Hâkimliğinin 05/09/2018 tarihli ve 2018/4982 esas, 2018/4984 sayılı kararının 5271 sayılı CMK”nin 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, diğer işlemlerin yapılabilmesi için dosyanın Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 04/02/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.