TÜRK MİLLETİ ADINA

Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 21/03/2019 tarih ve 2018/3332 Esas – 2019/5989 Karar sayılı ilamına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 17/09/2021 tarih KD – 2021/102118 sayılı itiraznamesi ile;
Sanık …”ın, müşteki …”e yönelik kasten yaralama suçundan yapılan yargılama sonunda; Manisa 6. Asliye Ceza Mahkemesince TCK”nin 86/2, 29, 53, 58. maddeleri uyarınca cezalandırılmasına dair hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 21/03/2019 tarih ve 2018/3332 Esas – 2019/5989 Karar sayılı ilamıyla onanmasına karar verildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 17/09/2021 tarih ve KD – 2021/102118 sayılı itiraznamesinde özetle; sanık …”ın, savunmasının yakalanmak sureti ile Turgutlu 2. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından 12/12/2014 tarihinde alındığı, savunmasının alındığı sırada tutuklu olmadığı, savunması sırasında duruşmalardan
vareste tutulma talebinde bulunmadığı ve bu konuda bir karar da verilmediği, ancak sanık … karar tarihi olan 30/06/2015 tarihinde farklı yargı çevresinde bulunan Turgutlu A 3 Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda bulunduğu, Manisa 6. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından son duruşmaya çağrılmadan karar verildiği, sanık …”ın 5271 sayılı CMK”nin 193/1. ve 196/5. maddelerine aykırı olarak, son oturumda hazır bulundurulmadan yokluğunda yargılamaya devam edilip mahkumiyetine karar verilmesi ve bu itibarla savunma hakkının kısıtlanmasından bahisle dosyanın itirazen incelenmek üzere Dairemize gönderilmesi üzerine yapılan incelemede:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10.07.2012 gün ve 2012/280, 2012/928 sayılı kararı 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı “Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında” Kanun”un 99. maddesiyle, 5271 sayılı CMK”nin 308. maddesinde yapılan değişiklik ve 101. maddesiyle 5320 sayılı yasaya eklenen geçici 5. madde uyarınca itiraz hakkında karar verilmek üzere dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmakla:
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun”un 308. maddesinin 6352 sayılı yasanın 99. maddesi ile eklenen 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz gerekçeleri yerinde görüldüğünden İTİRAZIN KABULÜNE;
2) Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 21/03/2019 tarih ve 2018/3332 Esas – 2019/5989 Karar sayılı onama ilamının sanık …”ın, müşteki …”e yönelik kasten yaralama suçuna ilişkin kısmının KALDIRILMASINA,
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın üzerine atılı suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, haksız tahrik sebebinin derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş incelenen dosyaya göre hükümde bozma nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın atılı suçu işlemediğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
Ancak;
a)UYAP kayıtlarına göre mahkumiyet kararının verildiği 30.06.2015 tarihli oturumda aynı yargı çevresindeki Turgutlu A 3 Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu anlaşılan ve duruşmalardan bağışık tutulma yönünde istemi bulunmayan sanık …”ın, son celseye getirtilmeden ya da SEGBİS sistemi aracılığıyla duruşmada hazır edilmeksizin hakkında mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Ludi/İsviçre, B. No: 12433/86, 15/06/1992 P. 49/50; Artico/İtalya, B. No: 6694/74, 13/5/1980 P. 33; Sejdovic/İtalya, B. No: 56581/00, 1/3/2006 P. 81) kararlarında belirtildiği üzere savunma hakkı kısıtlanarak Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası”nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesi ile 5271 sayılı CMK”nin 193 ve 196. maddelerine muhalefet edilmesi,
b)Kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete”de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK”nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 6723 sayılı Kanun”un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun”un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK”un 321. maddesi uyarınca, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 08.12.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.