TÜRK MİLLETİ ADINA

Ereğli Ağır Ceza Mahkemesinin 02/12/2015 tarih, 2015/161 Esas, 2015/174 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında maktul …”a yönelik altoya karşı kasten öldürme suçundan 5237 sayılı TCK”nin 27/2 ve 5271 sayılı CMK”nin 223/3-c maddeleri uyarınca tesis edilen ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin kararının, o yer Cumhuriyet Savcısı tarafından temyizi edilmesi üzerine yapılan incelemede Dairemizin 03/04/2019 gün, 2018/5484 Esas 2019/2060 Karar sayılı ilamı ile meşru savunma hükümlerinin unsurlarının oluşmadığı yönünde bozma kararı verildiği, mahalli mahkemece sanık hakkında bozma üzerine verilen 5237 sayılı TCK”nin 82/1-d, 29, 62. maddeleri uyarınca verilen 15 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin kararının ise Dairemizin 27/09/2021 gün, 2020/2734 Esas 2021/12793 Karar sayılı ilamı ile TCK”nin 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunlukları yönünden düzeltilerek onanmasına karar verildiği,
Bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 09/11/2021 tarih, KD 1- 2020/39012 sayılı itiraznamesi ile;”” sanığın yaşam ve vücut bütünlüğüne yönelik haksız bir saldırı bulunduğu, olayın gelişimi, masada üçüncü bir bıçağında bulunuyor olması ve mutfak kapısının maktul tarafından kilitlenmiş olması hususları dikkate alındığında bu saldırının devamının kuvvetle muhtemel olacağı, sanığın pantolonun cebinde bulunan tabanca ile ateş etme eyleminin ise bu saldırı ile eş zamanlı olduğu, maktule karşı bu savunma eylemini gerçekleştirmemesi halinde kendi yaşam ve vücut bütünlüğünün büyük tehlike altına olması nedeni ile bu savunmanın zorunlu olduğu hususları birlikte değerlendirildiğinde; maktulün sanığa bıçakla saldırdığı sırada sanığın, maktulü hayati bakımdan daha az etkilenebileceği vücudunun başka yerlerinden ateşli silahla yaralaması mümkün iken kafa sol temporal bölgeden yaralaması ve bunun soncunda maktulün bu tek ateşle ölmüş olması nedeni ile meşru savunmanın koşulları arasında bulunan saldırı ile savunma arasındaki oranda sınırın aşıldığı, bu nedenle olay sırasında maktulün sanığa bıçakla saldırmış olması, sanığın savunmasında da maktulün kendisine saldırısı sırasında öleceğinden korktuğu için kelime-i şehadet getirdim şeklindeki beyanı birlikte değerlendirildiğinde sanığın maruz kaldığı saldırının tesiri ile heyacan, korku ve paniğe kapılarak meşru savunmanın sınırlarını aştığı ve maktulün kafasına doğru ateş ettiği gözetilerek, sanık hakkında, oğlu olan maktulü kasten öldürme suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu”nun 25/1. fıkrası delaleti ile aynı Yasa”nın 27/2. ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu”nun 223/3-c maddeleri gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi yerine, isabetsiz gerekçelerle yazılı şekilde hüküm kurulmasının yasaya aykırılık oluşturmakta olduğundan” bahisle dosyanın itirazen incelenmek üzere Dairemiz”e gönderilmesi üzerine yapılan incelemede;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında maktule yönelik kasten öldürme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün onanmasına dair Dairemizin 27/09/2021 gün, 2020/2734 Esas, 2021/12793 Karar sayılı ilamı, usul ve yasaya uygun olup, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz gerekçeleri yerinde görülmediğinden İTİRAZIN REDDİNE,
2) Dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı”na TEVDİİNE, 20/12/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.