Yargitay-3-Ceza-Dairesi-2019-13437-Esas-2019-18209-Karar-Sayili-Ilami

0

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13437 Esas 2019/18209 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13437
Karar No: 2019/18209
Karar Tarihi: 10.10.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13437 Esas 2019/18209 Karar Sayılı İlamı

Tokat Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen karar temyiz edilmiş ve Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından incelenmiştir. Kararda, sanıkların suçlarına ilişkin mahkumiyet ve beraat hükümleri yer almaktadır. Sanık müdafinin temyiz istemine yönelik olarak, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (CMK) Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesinleşen adli para cezasının temyiz red edilmesi kararı verilmiştir. Sanıkların suçlarının incelenmesinde, Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiş olan 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin infaz aşamasında dikkate alınabileceği belirtilerek, bu hususun bozma nedeni yapılmayacağı ifade edilmiştir. Sanık …\”in, katılan …\”a hakaret suçundan beraat hükmü verilmesinin, sanığın katılana sinkaflı sözler söylemesinin sabit olması sebebiyle, bozma nedeni sayılarak hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak, 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi, 5320 sayılı CMK’nin geçici 2. maddesi, 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi ve 321. maddesi gösterilmiştir.
3. Ceza Dairesi         2019/13437 E.  ,  2019/18209 K.

    “İçtihat Metni”

    MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
    HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

    Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
    Gereği görüşülüp düşünüldü:
    Sanıklar …, …, …, …, … ve … hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararların, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı Kararı ve 5271 sayılı CMK”nin 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil kararlardan olup, yapılan itirazın, Tokat Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/788 D.iş sayılı kararı ile değerlendirildiği anlaşılmakla, bu hükümler temyiz incelemesi dışında bırakılmıştır.
    1) Sanık …”in, katılan …”i kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
    Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun”un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun”un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu”nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun”a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan sanık müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun”un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK”un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
    2) Sanık …”ün, katılan …”i, sanık …”in, katılan …”ü kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükümleri, sanıklar …, …, … ve … hakkında kasten yaralama suçundan verilen beraat hükümleri ile sanıklar …, …, … ve … hakkında hakaret ve tehdit suçlarından verilen beraat hükümlerine yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
    Sanıklar … ve … hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükümleri için; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete”de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK”nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
    Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan sanıklar müdafiilerinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
    3) Sanık …”in katılan …”a hakaret suçundan verilen beraat hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
    Oluşa ve tüm dosya kapsamına, katılan beyanı ile uyumlu tanıklar … ve …”in anlatımlarına göre; sanığın sinkaflı sözlerle katılana hakaret ettiği sabit olmakla, mahkumiyetine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
    Bozmayı gerektirmiş, katılanın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun”un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun”un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.