“İçtihat Metni”

Kasten basit yaralama suçundan sanık …”nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 2.000,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Edremit 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 12.01.2012 tarihli ve 2010/664 Esas, 2012/31 Karar sayılı kararının 10.04.2012 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içinde 18.08.2013 tarihinde işlediği kasıtlı suçtan mahkûm edildiğinin ihbar edilmesi üzerine hakkındaki hükmün açıklanmasına, 5237 sayılı Kanun’un 86/2, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 2.000,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Edremit 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.05.2015 tarihli ve 2015/220 Esas, 2015/418 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 26.07.2019 tarihli ve 2019/9018 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06.08.2019 tarihli ve 2019/81939 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığın yokluğunda verilen Edremit 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 12.01.2012 tarihli kararının, sanığın 16.11.2011 tarihli duruşmada en son bildirdiği adres dışında başka bir adrese 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre tebliğ edilerek kesinleştirildiği anlaşılmış ise de, tebliğ tarihinde yürürlükte bulunan 6099 sayılı Kanun ile değişik 7201 sayılı Kanun’un 35/2. maddesinde yer alan “adresini değiştiren kimse yenisini bildirmediği ve adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adresi de tespit edilemediği takdirde, tebliğ olunacak evrakın bir nüshası eski adrese ait binanın kapısına asılır ve asılma tarihi tebliğ tarihi sayılır”, aynı Kanun”un 10/1-2. madde ve fıkralarında yer alan “Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır. Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” ve anılan Kanun”un 21/2. madde ve fıkrasında yer alan “Gösterilen adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olup, muhatap o adreste hiç oturmamış veya o adresten sürekli olarak ayrılmış olsa dahi, tebliğ memuru tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza karşılığında teslim eder ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnameyi gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırır. İhbarnamenin kapıya yapıştırıldığı tarih, tebliğ tarihi sayılır.” şeklindeki hükümler birlikte değerlendirildiğinde, 7201 sayılı Kanun”un 10/2 ve 21/2. maddeleri hükümleri çerçevesinde tebliğ işlemlerinin gerçekleştirilmesi gerekirken, anılan Kanun”un 35. maddesi uyarınca yapılan tebliğ işleminin geçerli sayılamayacağının anlaşılması karşısında, esasen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşmediği ve denetim süresinin başlamadığı, dolayısıyla denetim süresi içerisinde kasıtlı suç işlediği gerekçesiyle açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanamayacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde sanığın mahkûmiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK”nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Edremit 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.05.2015 tarihli ve 2015/220 Esas, 2015/418 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK”nin 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.