“İçtihat Metni”

Basit yaralama suçundan sanık …”ün 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu”nun 86/2, 62/2 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu”nun 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl denetim süresi belirlenmesine dair Manisa 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 23.12.2014 tarihli ve 2014/695 Esas, 2014/700 Karar sayılı kararının 23.01.2015 tarihinde itiraz edilmeden kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde 10.04.2018 tarihinde kasten işlediği suçtan mahkûm edildiğinin ihbar edilmesi üzerine, yapılan yargılama sonunda hükmün açıklanarak 5237 sayılı Kanun”un 86/2, 62/2 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Manisa 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.07.2019 tarihli ve 2018/578 Esas, 2019/849 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 18.09.2019 tarihli ve 2019/12313 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30.09.2019 tarihli ve 2019/92998 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Mahkemesince 17.07.2019 tarihli ve 2018/578 Esas, 2019/849 sayılı ek karar ile şikâyetten vazgeçme nedeniyle sanık hakkındaki kamu davasının düşürülmesine karar verilmişse de; mahkemece bu hususun yargılama aşamasında gözetilmesi gerektiği ve 03.07.2019 tarihli karar ile dosyadan el çektikten sonra vermiş olduğu ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, 07.05.2019 tarihli oturumda dinlenen katılan …”ın şikayetinden vazgeçtiğini beyan etmesi ve aynı tarihli oturumda sanığın da şikayetten vazgeçmeyi kabul ettiğini bildirmesi karşısında, şikayetten vazgeçme nedeniyle sanık hakkında basit yaralama suçundan açılan kamu davasının şikayet yokluğu nedeniyle düşürülmesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK”nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinden sonra denetim süresi içerisinde sanığın yeni bir suç işlediğinin ihbar edilmesi üzerine mahkemece yeniden yapılan yargılama neticesinde 03.07.2019 tarihli karar ile hükmün açıklanmasına karar verilmiştir.
İhbar üzerine yapılan yargılama sırasında mağdur 07.05.2019 tarihli oturumda şikayetinden vazgeçtiğini bildirmiş ve aynı oturumda sanık da vazgeçmeyi kabul etmiştir.
Mahkemece hüküm açıklandıktan sonra dosya yeniden ele alınarak 17.07.2019 tarihli ek karar ile sanık hakkında açılan davanın şikayetten vazgeçme nedeniyle düşürülmesine karar verilmiş ise de, esasen hükmün açıklanması suretiyle dosyadan el çekilmesinden sonra bu şekilde düşme kararı verilmesinde isabet bulunmamaktadır.
Bu nedenle, Manisa 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.07.2019 tarihli ve 2018/578 Esas, 2019/849 Karar sayılı ek kararının yok hükmünde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Manisa 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.07.2019 tarihli ve 2018/578 Esas, 2019/849 Karar sayılı kararının 5271 sayılı 309/4.maddesinin (d) bendi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, sanık hakkında açılan kamu davasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu”nun 73/4. maddesi delaletiyle 5271 sayılı CMK”nin 223/8. maddesi gereğince mağdur …’ın şikayetinden vazgeçmesi, sanığın da vazgeçmeyi kabul etmesi nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.