“İçtihat Metni”

Kasten basit yaralama suçundan sanık …”ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu”nun 86/2, 29 ve 62/1. maddeleri uyarınca 1.500,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Bakırköy 27. Asliye Ceza Mahkemesinin 06.09.2016 tarihli ve 2016/16 Esas, 2016/465 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 16.09.2019 tarihli ve 2019/7727 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30.09.2019 tarihli ve 2019/93068 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığın, kız kardeşi ile duygusal arkadaşlık yaptığını öğrendiği mağdur …”a kız kardeşinin telefonuyla onun ağzından mesaj gönderip, bir markette buluşmaya çağırdığı, daha sonra haklarında ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilen şahıslarla birlikte buluşma yerine gelerek, mağduru tekmeleyerek zorla bir araca bindirip boş bir arsaya götürdükleri, hem araç içeresinde hem de götürdükleri boş arsada mağduru darp etmeleri şeklinde gerçekleşen olay nedeniyle sanık hakkında kasten yaralama ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kamu davası açıldığı, yapılan yargılama sonucunda sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkûmiyetine, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraatine karar verildiği anlaşılmış ise de;
Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu yönünden ilgili Cumhuriyet savcısı ile sanık tarafından istinaf başvurusunda bulunulması üzerine, dosyanın yeniden ele alınarak, yapılan yargılama neticesinde İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 13.01.2017 tarihli ve 2016/33 Esas, 2017/101 sayılı kararı ile sanığın mahkumiyetine karar verildiği ve anılan kararın Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 18.03.2019 tarihli 2019/5019 Esas, 2019/3758 Karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmiş bulunması karşısında, sanık tarafından gerçekleştirilen kasten yaralama eyleminin 5237 sayılı Kanun”un 86/2. maddesi kapsamında basit yaralama niteliğinde olması ve aynı Kanun”un 109/6. maddesi nazara alındığında, kasten yaralama eyleminin anılan Kanun”un 109/2. maddesinde düzenlenen suçun “cebir” unsurunu oluşturduğu ve aynı Kanun”un 42. maddesi uyarınca kasten yaralama suçundan ayrıca hüküm kurulamayacağı, dolayısıyla sanığın sabit kabul edilen eyleminin bir bütün halinde 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 109/2. maddesinde unsurları gösterilen ve yaptırımını bulan cebir kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçu kapsamında kaldığı gözetilmeden, sanık hakkında kasten yaralama
suçundan hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmesi yerine yazılı şekilde bu suçtan mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK”nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında ilk derece mahkemesi olan Bakırköy 27. Asliye Ceza Mahkemesince kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraat, kasten basit yaralama suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir.
Beraat kararının istinaf edilmesi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesince sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işlediği sırada katılanı basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek şekilde yaraladığı kabul edilmiş ve ilk derece mahkemesince verilen beraat kararının kaldırılması suretiyle sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir. Bu mahkumiyet kararı da temyizen incelenerek temyiz isteminin esastan reddine karar verilmesi suretiyle kesinleşmiştir.
Dosya kapsamına göre; kanun yolu incelemelerinden sonra sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işlediği sırada katılanı kasten basit nitelikte yaraladığı anlaşılmıştır. Katılanda meydana gelen mevcut yaralanmanın TCK’nin 109/2. maddesinde düzenlenen suçun cebir unsuru içinde kaldığı gözetilerek sadece kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ceza tayini gerekmektedir. Mevcut durumda, sanık hakkında aynı eylem nedeniyle hem kasten yaralama hem de kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından ayrı ayrı hükümler kurulmuş olmasında isabet bulunmamaktadır.
Bu nedenle, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Bakırköy 27. Asliye Ceza Mahkemesinin 06.09.2016 tarihli ve 2016/16 Esas, 2016/465 Karar sayılı kararının 5271 sayılı 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.