TÜRK MİLLETİ ADINA

1) Sanık … hakkında hükmolunan cezanın süresine göre müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin CMUK”nun 318. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
2) Oluşa ve dosya kapsamına göre; aynı işi yapan sanık … ile sanıklar … ve …’ın babaları olan tanık …’ın arasında rekabete bağlı anlaşmazlık bulunduğu, olay tarihinde …’in yanında çalışan tanık …’ün idaresindeki araçla…’in yönetimindeki aracı tehlikeli şekilde solladığı,… … ve …’ın bu nedenle Abdullah’la tartışarak kavga etmeye başladıkları, …’in bu sırada olay yerine gelerek bıçakla …’ı yaralamaya teşebbüs ettikten sonra… göğüs bölgesinden intestinal arter kesisine, timus yaralanmasına ve hayati tehlike geçirmesine neden olacak şekilde yaraladığı, mağdurlar … ve … ile tanıkların müdahalesi üzerine eylemini tamamlayamadığı,… ve …’ın ise …’u basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladıkları olayda; sanık … hakkında, teşebbüs hükümlerini düzenleyen ve 9 ile 15 yıl arasında hapis cezası öngören TCK”nun 35. maddesinin uygulanması sırasında, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak makul bir ceza tayini yerine sadece hiç isabet olmayan hallerde uygulanabilecek biçimde 9 yıl ceza verilmesi ile sanıklar …ın meşru müdafaa şartları altında sanık …’u yaraladıkları kabul edilmesine rağmen …a yönelik suçlarından kurulan hükümlerde haksız tahrik hükmünün uygulanması hususları aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
3) Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık …’in mağdur …’ı öldürmeye teşebbüs suçuyla mağdur …’a yönelik eyleminin sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde öldürmeye teşebbüs suçunun niteliği tayin, haksız tahrik ve takdiri indirim sebebinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, sanıklar … ve …’ın mağdur …’i kasten yaralama suçlarından TCK’nun 25/1, CMK’nun 223/2-d maddeleri uyarınca ayrı ayrı beraatlerine karar verilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri, düzeltme ve bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılan sanık … müdafiinin sübuta, meşru müdafaaya yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
A) Sanık … hakkında mağdur …’ı öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet, sanıklar … ve … hakkında mağdur …’i kasten yaralama suçlarından kurulan beraat hükümlerinin incelenmesinde,
24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK”nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama yasaya aykırı ise de bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK”nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık … hakkında mağdur …”ı öldürmeye teşebbüs suçundan kurulan hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK”nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün “Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK”nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine” şeklinde değiştirilmesine karar verilmesi suretiyle DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA,
B) Sanık … hakkında mağdur …’ı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Gerekçede sanık …’in …’a yönelik eyleminin teşebbüs aşamasında kaldığı kabul edildiği halde, hüküm fıkrasında teşebbüs nedeniyle cezadan indirim yapılmaması suretiyle hükmün karıştırılması,
Bozmayı gerektirmiş olup, katılan sanık … müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmekle, hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 22/11/2016 gününde oybirliği ile karar verildi.