Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun”un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu”nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun”a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanığın temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun”un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun”un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK”un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Müşteki Mehmet hakkında düzenlenen Gaziantep 25 Aralık Devlet Hastanesinin 06.11.2012 tarihli geçici adli raporunda, yaralanmanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte olduğunun bildirildiği, aynı hastanenin ortopedi uzmanı tarafından düzenlenen raporlarında, yaralanmanın BTM ile giderilemez nitelikte olduğu belirtilmiş ise de, 18.12.2012 tarihli raporunda, yaralanmaya ameliyat gerekmediği, 19.03.2013 tarihli raporunda ise, ameliyat gerektiği şeklinde iki farklı görüş bildirildiği, yine yaralanmanın hangi gerekçeyle basit tıbbi müdahale ile giderilemez olduğu hususunda da raporlarda bir açıklık olmadığı anlaşılmakla, müşteki hakkında düzenlenen tüm tıbbi evrakın, geçici, kati raporların varsa grafilerin temini ile birlikte Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğünden TCK”nin 86. ve 87. maddelerindeki tüm unsurları içerecek şekilde rapor aldırılması ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi,
b) Gerekçeli karar içeriğinde Müşteki Mehmet”in basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı belirtilmek suretiyle hüküm ve gerekçe arasında çelişkiye neden olunması,

c) Tarafların aşamalardaki beyanları ve alınan doktor raporlarına göre sanık ile müştekinin karşılıklı birbirlerini yaralamaları şeklinde gerçekleşen olayda, mahkemece ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenmeye çalışılması, bu hususun tespit edilememesi halinde Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih 2002/4-238 Esas ve 2002/367 sayılı kararı gereğince şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK”nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun”un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun”un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 06.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.