Yargitay-3-Ceza-Dairesi-2019-13316-Esas-2019-22139-Karar-Sayili-Ilami

0

Tehdit – kasten yaralama – Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13316 Esas 2019/22139 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13316
Karar No: 2019/22139
Karar Tarihi: 03.12.2019

Tehdit – kasten yaralama – Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13316 Esas 2019/22139 Karar Sayılı İlamı

Asliye Ceza Mahkemesi’nin verdiği bir kararın temyiz edildiği belirtiliyor. İncelemede, sanık hakkında tehdit eylemi nedeniyle beraat kararı verildiği ve bu karara yönelik temyiz isteminin reddedildiği, kasten yaralama eylemi nedeniyle verilen hükmün ise kanuni süresinde yapılmayan temyiz talebinin reddi ve redde ilişkin ek kararın onanması sonucu hüküm doğurduğu belirtiliyor. Sanık hakkında daha önce tehdit suçundan cezalandırıldığı ancak uzlaştırma işlemi yapılıp yapılmadığının araştırılması gerektiği vurgulanırken, Anayasa Mahkemesi tarafından TCK’nin bazı ibarelerinin iptal edildiği ve sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade ediliyor. Bu nedenlerle, kararın 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca bozulduğu belirtiliyor.
Kanun maddeleri:
– 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi
– 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi
– 1412 sayılı CMUK’un 317., 310/1. ve 315/2. maddeleri
– 5237 sayılı TCK’nin 106/1-1. cümlesi, 53. ve 58. maddeleri
– 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi
– 5271 sayılı CMK’nin
3. Ceza Dairesi         2019/13316 E.  ,  2019/22139 K.

    “İçtihat Metni”

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama
    HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet

    Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
    Gereği görüşülüp düşünüldü:
    Sanık …”un, Sanık … hakkında kendisine yönelik eylemi nedeniyle verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararını temyiz etmediği belirlenerek yapılan incelemede :
    1) Sanık … hakkında müşteki …a karşı tehdit eylemi nedeniyle verilen beraat kararına yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde :
    Sanığın temyiz isteminin beraat hükmünün gerekçesine yönelik bulunmadığı anlaşılmakla; sanığın beraat hükmünü temyizde hukuki yararı olmadığından, beraat hükmüne yönelik sanığın temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun”un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun”un 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
    2) Sanık … hakkında müşteki …”ye karşı kasten yaralama eylemi nedeniyle kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde :
    Hükmün sanığa 25.11.2015 tarihinde tebliğ edildiği halde, sanığın 6723 sayılı Kanun”un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun”un 8/1. maddesi uyarınca halen yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK”un 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra hükmü 31.12.2015 tarihinde temyiz ettiği anlaşıldığından, kanuni süresinde yapılmayan temyiz talebinin reddine ilişkin 04.01.2016 tarihli ek kararda usul ve kanuna aykırı bir yön bulunmadığından sanığın bu karara yönelik temyiz talebinin 1412 sayılı CMUK”un 315/2. maddesi gereğince reddi ve redde ilişkin ek kararın ONANMASINA,
    3) Sanık … hakkında müşteki …a karşı kasten yaralama eylemi nedeniyle kurulan hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde :
    a) Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas olabilecek başka sabıkasının bulunmadığı da gözetildiğinde, sanık hakkında tekerrüre esas alınan, Ankara 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 09.10.2013 tarih 2012/2176 Esas – 2013/1133 Karar sayılı ilamıyla sanığın 5237 sayılı TCK”nin 106/1-1. cümlesi gereğince tehdit suçundan cezalandırılmasına karar verildiği ancak; 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete”de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun”un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK”nin 253. maddesi gereğince uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenerek, sanık hakkında tekerrüre esas alınan TCK”nin 106/1-1. Cümlesinde tanımlanan tehdit suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla; TCK”nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, sanık hakkında tekerrüre esas alınan hükme ilişkin uzlaştırma işlemi yapılıp yapılmadığı mahkemesinden sorularak, sonucuna göre sanık hakkında TCK”nin 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
    b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete”de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK”nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
    Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerden dolayı 6723 sayılı Kanun”un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun”un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.